Ο Δαήμων (Daemon-Δαίμονας) είναι ο γνωρίζων εκ του δαω, αντίθετο του αδαής. Για τους Ιουδαίους - Χριστιανούς - Μουσουλμάνους και το αισχρότερο επακόλουθο τους κομ-μουνι-στές, αλλά και τον περισσοτέρων αντιδραστικών θρησκειών και ιδεολογιών, είναι το πονηρό πνεύμα του δια-βόλου, του δικού τους Σατανά, καθώς όλες οι θρησκείες είναι δια-βολικές.
Πλάτων:
Δεμένοι και ακινητοποιημένοι, τόσον σωματικώς όσον και νοητικώς, βλέπουν τας ιδίας σκιάς των προβαλλομένων ειδώλων εις το βάθος του σκοτεινού Σπηλαίου. Είναι η μονοδιάστατος θέασις του ψεύδους, η οποία δεν επιτρέπει τον δεύτερον όρον συγκρίσεως. Το ψεύδος είναι ο ύπνος της ψυχής (Ψ + εύδος = ύπνος της ψυχής).
Όπως μας λέει εδώ ο Πλατων τα τεχνητά ψευδή είδωλα σκεπτομορφες, αρχέτυπα (η δαίμονες σύμφωνα με την σημερινή ασυνείδητη δονητική τους υπόσταση) είναι αυτά που δεν επιτρέπουν την δυιστικη σύγκριση στο δυαδικό matrix (ναι Zion= Σιων και Neo ο μεσσίας που περιμένουν) και δια μέσου της σύγκρισης και της αμφισβήτησης να παραχθεί η λογική, όργανο του Σατανά η λογική σύμφωνα με τον Χριστοδουλα και την συνολική ιστορία του μονιστικού στην ουσία του, μονοθεϊστικού χριστιανισμού που εγκλώβισε στα δικά του είδωλα τον δυϊσμό και κατήργησε την αμφισβήτηση, την λογική και την φιλοσοφία.
Μπορεί άραγε να υπάρξει λογική χωρίς αμφισβήτηση?
Αν ο άνθρωπος δεν αμφισβητούσε την καθολική ζωική του υπόσταση, θα υπήρχε ΛΟΓΟΣ να κατέβει από τα δέντρα και να ανέβει από πίθηκος σε ΛΟΓΙΚΟ ων?
Η τριαδικότητα του γεννήματος φιλοσοφίας(ΑΘΗΝΑΣ) λοιπόν, προέρχεται από τον πατέρα ΔΙΑ, μέσα από την ΖΕΥξη τον αντίθετων που παράγει η αμφισβήτηση, μπορεί όμως να υπάρξει πατέρας χωρίς μητέρα?
Ας δούμε λοιπόν τι μας λέει η παράδοση τον Ελλήνων:
Τον καιρό που ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων ανατρεφόταν στην Κρήτη, χωρίς να το γνωρίζει ο Κρόνος, από τις Νύμφες του βουνού και τις Ωκεανίδες, ερωτεύτηκε τη Μήτιδα. Αυτή ήταν η πιο συνετή από όλες τις αδερφές της. Με τις συμβουλές της βοήθησε αποφασιστικά τον Δία να πάρει την τελική νίκη. Αυτή του έδωσε το μαγικό βοτάνι με το οποίο ο φοβερός παιδοφάγος αναγκάστηκε να βγάλει από το στομάχι του τους θεούς που είχε καταπιεί. Η Μήτιδα ήταν η πρώτη σύζυγος του Δία ή σύμφωνα με άλλους η πρώτη ερωμένη του. Σε κάποιο γλέντι που έγινε στον Όλυμπο για να επισημοποιήσουν τη σχέση τους, ο Ουρανός(Μακροκόσμος) και η Γη(Μικρόκοσμος) αποκάλυψαν στον εγγονό τους πως θα του χάριζε πρώτα μια κόρη και ύστερα ένα γιο, που θα γινόταν τόσο δυνατός, ώστε θα ονομαζόταν πρώτος των θεών. Ο χρησμός αυτός των προγόνων του τον έβαλε σε σκέψεις. Έτσι, όταν είδε τη γυναίκα του έγκυο, δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Γι' αυτό ζήτησε ένα βοτάνι από τη γιαγιά του που όποιος το έτρωγε γινόταν μικρός σαν το δάχτυλο. Η Γαία του έκανε τη χάρη και αυτός έτρεξε στη Μήτιδα και της το έδωσε να το καταπιεί, λέγοντας πως θα έκανε γερά παιδιά. Έτσι κι έγινε μα σε λίγο η Μήτιδα άρχισε να μικραίνει. Τότε ο Δίας άνοιξε το τεράστιο στόμα του και την κατάπιε. Κατέφυγε δηλαδή στο κόλπο του πατέρα του, αλλά ο ίδιος εξαφάνισε και τη σύζυγό του μαζί με το παιδί που είχε στην κοιλιά της. Ο Δίας από τη στιγμή που κατάπιε τη Μήτιδα κατέκτησε ολόκληρη τη σοφία του κόσμου. Ήξερε κάθε στιγμή ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό.
Ύστερα από λίγες μέρες άρχισε να τον ενοχλεί κάτι στο κεφάλι του. Ένιωθε σαν ένα μικρό σπαθί να αγγίζει απαλά το μυαλό του. Καθώς όμως ο καιρός περνούσε οι ενοχλήσεις έγιναν πιο έντονες και ο πόνος στο κεφάλι πολύ δυνατός. Ο Δίας βογκούσε από τους πόνους! όλες οι θεές προσπαθούσαν να τον καταπραΰνουν με μαγικά βότανα, αλλά τίποτε. Ούρλιαζε και χτυπιόταν καταγής, έτσι που ολόκληρος ο Όλυμπος αντιλαλούσε και σειόταν από τις σπαρακτικές του φωνές. Μια νύχτα που δεν άντεχε άλλο, κάλεσε τον Ήφαιστο να έρθει στο παλάτι του με το τεράστιο σφυρί του. Ο γιος του έφτασε μουντζουρωμένος και ιδρωμένος.
Μόλις τον είδε ο Δίας του είπε: - Γρήγορα Ήφαιστε, δώσε μια με το σφυρί σου στο κεφάλι μου για να με γλιτώσεις μια και καλή απ' αυτό το μαρτύριο. Ο θεϊκός σιδηρουργός κοντοστάθηκε, γούρλωσε τα μάτια του και αρνήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο. Όμως ο Δίας δεν αστειευόταν. Οργισμένος απείλησε τον Ήφαιστο πως θα τον πετούσε για δεύτερη φορά από τον Όλυμπο. Τρομαγμένος ο νεαρός θεός σήκωσε το τεράστιο σφυρί και το κατέβασε μ' όλη του τη δύναμη στο κεφάλι του πατέρα του και το άνοιξε στα δυο σαν καρπούζι . Τότε μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Ολυμπίων ξεπετάχτηκε από το κεφάλι του Δία μια γαλανομάτα κόρη πάνοπλη. Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της.
Ήταν η Αθηνά, πολεμική θεά μα και προστάτιδα της σοφίας κληρονόμησε την παντοδυναμία του πατέρα της και τη σύνεση της Μήτιδας
Την ώρα της γέννησής της έβγαλε μια πολεμική κραυγή που έκανε τον Όλυμπο να σειστεί ολόκληρος και έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου. Η γη τραντάχτηκε και η θάλασσα αναταράχτη,. πελώρια κύματα σηκώθηκαν απειλητικά και τη σκέπασαν. Ο Ήλιος σταμάτησε το ολόχρυσο άρμα του και παρακολουθούσε τη θεά μέχρι να βγάλει την πανοπλία της από το αδύναμο ακόμη κορμί της. Σε λίγο σταμάτησε η κοσμοχαλασιά που προκάλεσε η γέννηση της θεάς. Η φύση ολόκληρη γαλήνεψε. Ο Δίας, που απαλλάχτηκε από το φοβερό πονοκέφαλό του, ανακουφισμένος αντίκρισε τη νέα του κόρη και της χαμογέλασε. Αυτή σε λίγη ώρα μεγάλωσε και απέκτησε σ' όλη του την έκταση το θεϊκό της μεγαλείο. Οι θεοί έστησαν γλέντι για να καλωσορίσουν τη νέα τους σύντροφο. Το χορό έσυρε πρώτη η Αθηνά.
----
Όπως μας λέει λοιπόν η ποιο πάνω αλληγορία, για την πρώτη ερωμένη του ΔΙΑ η οποία ολοκλήρωσε την ΖΕΥξη της φύσης του και τον ανέβασε μακροκοσμικά στην απόλυτη ΔΙΑ-ΓΝΩΣΗ μέσα από την ΖΕΥξη του καλού – αρσενικού - ενεργητικού με το κακό - θηλυκό - παθητικό που κατεβαίνει μέσα από την παρέμβαση της ΓΑΙΑΣ (ΓΗΣ) στον μικρόκοσμο.
Ο τόπος γέννησης λοιπόν της Αθηνάς (η μήτρα) είναι το σκισμένο στην μέση δυιστικο κεφάλι του ΔΙΑ που συμβολίζει την ΖΕΥξη τον αντιθέτων, όπου αρνητικό - θηλυκό - παθητικό και θετικό - αρσενικό - ενεργητικό συνυπάρχουν αρμονικά.
Άρα πατέρας της θεάς ΑΘΗΝΑΣ, ο θεός ΔΙΑΣ και μητέρα η ΖΕΥξη.
Ας δούμε τις αντιστοιχίες:
ΔΙΑΣ – Λόγος – Πατέρας – Μακρόκοσμος και λογική για να συμπληρώσουμε την προηγούμενη παθητική μικροκοσμικη αντιστοιχία περί της απουσίας της.
ΖΕΥξη - Λογική- Μητέρα - Μεσόκοσμος και τόπος γέννησης του τεκνού της Σοφίας και αμφισβήτηση για να συμπληρώσουμε την προηγούμενηπαθητική μικροκοσμικη αντιστοιχία περί της απουσίας της.
Αθηνά – Σοφία – Τέκνο - Μικρόκοσμος και φιλοσοφία για να συμπληρώσουμε την προηγούμενη παθητική μικροκοσμικη αντιστοιχία περί της απουσίας της.
Ο Πλάτων για την τριαδικότητα έλεγε:
21. Εν δ' ούν τω παρόντι χρή γένη διανοηθήναι τριττά, τό μέν γιγνόμενον, τό δ' εν ώ γίγνεται, τό δ' όθεν αφομοιούμενον φύεται τό γιγνόμενον καί δή καί προεικάσαι πρέπει τό μέν δεχόμενον μητρί, τό δ' όθεν πατρί, τήν δέ μεταξύ τούτων φύσιν εκγόνω. (Πλάτων, Τίμαιος, 18d(50))
Κατά τό παρόν λοιπόν πρέπει νά έχουμε υπ' όψιν Τρία γένη, εκείνο που γεννάται, εκείνο μέσα στό οποίο αυτό γεννάται καί εκείνο, κατ' απομίμηση τού οποίου γεννάται τό γεννώμενον καί ακριβώς τό μέν δεχόμενον αρμόζει νά παρομοιάσουμε μέ Μητέρα, εκείνο από τό οποίο έρχεται η γέννησις μέ Πατέρα καί τήν μεταξύ αυτών φύσιν (τό γεννώμενον) μέ Υιόν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου